Een weekend in Salo en Tallinn

Hallo lieve mensen!

Ondanks een heel weekend waarin we voor Eelke hebben gezorgd, hebben we ook wat leukere verhalen te vertellen dan alleen een ziekenverhaal...

De jongens waren dit weekend in Tallinn (Estland), dus wij hadden met z'n drieen het rijk alleen! We hebben van de situatie gebruik gemaakt en heerlijk genoten van echte meidenavonden!
Heerlijk wegzwijmelen bij ‘P.S. I love you’ en ‘Moulin Rouge’... natuurlijk met thee, chocola en veel chips:)
Maar overdags zijn we druk bezig geweest: het wordt inmiddels herfst hier, de bladeren zijn al geel en rood (is een erg mooi gezicht!), dus het werd tijd voor de grote najaarsschoonmaak! Alles is onder de loep genomen en er is geen vuiltje meer te vinden! Dat was in ieder geval de status van toen.. momenteel lijkt al het zwoegen alweer voor niets geweest; Finland is vies en stoffig!
Maar van dat harde werken, wordt je heel moe en daardoor hebben we ook veel tijd gespendeerd door voor op het trapje te kletsen en dan weer naar binnen te gaan om nog meer te kletsen:)

Nadat we vorige week naar de Anglicaanse kerk waren geweest, zijn Margriet en Gerdina deze zondag naar een Finse pinkstergemeente gegaan. De kerk zou om 11.00 beginnen en omdat we een goede indruk wilden maken waren we al om 10.20 weggegaan, dan zouden we eventueel nog kunnen verdwalen... Gelukkig gebeurde dat niet en waren we netjes 10 minuten te vroeg!! Het zweet brak ons nog even uit, toen we de eerste vrouwen de kerk binnen zagen gaan met een rok, want uitgerekend vandaag hadden we besloten dat we naar de evangelische kerk wel een broek aan konden trekken. Dus we dachten: daar gaat onze goede eerste indruk... Maar gelukkig waren er binnen genoeg vrouwen met een lange broek! We werden erg welkom geheten: we werden aan iedereen voorgesteld, er werd gelijk een tolk voor ons geregeld en na de dienst kregen we een rondleiding door het nieuwe gedeelte van de kerk. De pastor was zo blij als een kind toen hij vertelde dat een van de kamers waarschijnlijk voor hem was en dat dat zijn kantoor werd! Wat hebben wij genoten van de gastvrijheid van hen en van de dienst!

Al met al hebben we dus een heerlijk weekend gehad en zijn we nu weer met z'n vijven, wat weer erg gezellig is! Dus nu maar wachten op de volgende keer, waarop we deze kansen weer met beide handen kunnen pakken! Die komt waarschijnlijk al over 2 weken, want we zijn druk bezig om met z'n drieën een trip te boeken naar Tallinn. De reden dat het Oslo Gospel Choir komt, vinden wij een goede reden om naar Estland af te reizen en daar gelijk een paar dagen 'stadten' en shoppen achteraan te plakken!

De jongens kunnen de vrouwen het een en ander vertellen over het leven in Tallinn. Zij hebben hier tenslotte drie dagen, vooral nachten, van genoten.
Donderdag zijn Arie en Lukas samen met 2 Franse jongens en 2 Franse meiden naar Tallinn vertrokken. Na een reis van 1.5 uur per trein naar Helsinki, volgde nog een ‘cruise’ per boot naar Tallinn. Omdat wij daar in het donker aankwamen, was het hostel niet zo één, twee, drie gevonden. Uiteindelijk kwamen we terecht in een klein hostel midden in het Oude Tallinn. Al met al een erg mooie plek en een erg behulpzame gastheer.

Diezelfde avond hebben wij gelijk wat geproefd van het uitgaansleven in Tallinn. Het eerste waar Arie en Lukas zich over hebben verbaasd, waren de Franse ‘mannen’. Het duurde een behoorlijke tijd voordat we ons hostel konden verlaten om in de richting van ‘Club Hollywood’ te gaan. En dat terwijl de Franse vrouwen al klaar waren. Even later kwam de aap uit de mouw. Deze Franse ‘mannen’ hadden in hun koffer een strijkijzer verstopt. Wat hebben wij daar, samen met de Franse meiden, stierlijk om kunnen lachen. Uiteindelijk was het meenemen van het strijkijzer nog niet zo’n slecht idee van de Fransen, aangezien ze per dag gemiddeld drie keer iets anders aantrokken, en dus ook drie keer met het strijkijzer in de weer waren. Stel je voor dat er een kreukje in zit.
De Franse meiden waren zich steeds aan het verontschuldigen, dat echt niet elke Fransman zo was als deze twee. Dat geloven wij voor het gemak maar even.

Blijkbaar hebben ze in Frankrijk ook andere ontbijtgewoonten dan in Nederland. Alhoewel het ondertussen al een uur of 12 was, keken wij toch een beetje vreemd op toen er een halve kip en gebakken aardappeltjes op ons bord lagen. Al met al smaakte het goed.

Ook het shoppen doen de Franse ‘mannen’ op een vrouwen-manier. Die kijken werkelijk bij elk etalageraam naar binnen. En dan te bedenken dat 90% van de etalages vrouw-gerelateerde artikelen bevatten…
Het mooiste was het, toen we een groot warenhuis waren binnengegaan. Toen we het allemaal wel hadden gezien, gingen we op zoek naar de vrouwen, die zich, zoals gewoonlijk, te goed deden aan leuke jasjes, tasjes, make-upjes, schoenen, mutsen, accessoires, laarzen en dat soort dingen. Deze keer was het niet het wachten op de vrouwen, maar op de Franse ‘mannen’. Die verlekkerden zich, op de vrouwenafdeling, aan bontmutsen met zachte stofjes, schoenen die toch nooit aan hun voeten zullen passen, jassen, dassen, noem het maar op. Het moest niet gekker worden.

Die zelfde avond gingen we met de hele club richting de supermarkt, om wat te eten te halen en wat te drinken voor de avond. Omdat uiteindelijk de boodschappenkar goed gevuld was, kwamen de Franse mannen op het idee om voor het gemak het winkelkarretje maar mee te nemen naar het hostel. Hoefden ze niet te tillen. Veel konden we er niet tegen inbrengen, want hun weerwoord was altijd ‘Yes, I can, because I am French’. Een fimpje van deze tocht over klinkers, stoepranden en langs verbaasd kijkende mensen zal te zien zijn op internet. De link staat onder aan deze blog.

De volgende dag hebben we een speciaal stukje van Tallinn gezien. Iets wat niet in reisgidsen staat, maar wat zeker de moeite waard is om te bezoeken, aldus onze gastheer. Met een aantekening op de kaart van waar het precies zou moeten zijn, gingen wij vol goede moed op pad. Na anderhalf uur lopen, met een tussenstop op één van de stranden van Tallinn, zouden we er moeten zijn. Omdat ons toch niet helemaal duidelijk was over welk hek we nou precies moesten klimmen (het scheen een afgesloten gebied te zijn), kwamen we uiteindelijk bij de ‘Residence of the United States of America’ aan. Hier heeft een vriendelijke Amerikaanse man, die ons toch wel verbood foto’s te maken van deze Residense, ons verteld waar we precies moesten zijn. We waren in de buurt, het was 200 meter verderop.
Op deze plek zijn beelden die na de val van de Sovjet-Unie in 1991 in Tallinn stonden, verzameld. Verzameld betekend in deze zin neergegooid. Letterlijk. Groot, klein, met hoofd of onthoofd, alles is op een grote hoop gegooid. Voor ons dus een mooie gelegenheid om alle Lenin’s, Stalin’s en andere hoge pieten eens de hand te schudden, op hun hoofden te gaan zitten, op hen neerkijken en wat allemaal niet meer.
Al met al een hele speciale maar aparte plek in Tallinn. En dan te bedenken dat dit nog lang niet alle beelden zijn. Waar ze deze hebben verstopt, moet je ons niet vragen.

Diezelfde avond besloten wij om het een en ander aan drank in te slaan. Dit omdat alcohol (eigenlijk alles) in Finland best prijzig is. Arie en Lukas hebben het rustig aan gedaan, en hebben verschillende dranken gehaald. Uiteraard wilden de Franse mannen zich weer als uitzondering in de kijker zetten.
40 flessen wodka, daar konden zij wel ‘een paar weken’ mee doen. Halve liters, dat wel. Dit was vooral op de terugweg een erg leuk moment. Deze keer hadden de jongens besloten om gewoon met tassen te gaan sjouwen. Arie en ik snappen nog steeds niks van die Fransen, net doen alsof alles ze heel gemakkelijk af gaat, maar als het erop aan komt dan beginnen ze me een partij te kreunen en te steunen… Zo ging het dus de hele weg terug naar het hostel. Franse aanstellers.

Op zondagochtend vingen wij in alle vroegte de terugtocht naar Salo aan. Wat nog wel een uitdaging was omdat er ook een marathon op dezelfde dag in het centrum van de stad was. Maar na een taxiritje, waarbij we als VIP’s over aparte banen reden kwamen we bij de boot aan. Ook in Salo hebben we maar een taxi genomen, het regende en de bagage was een ‘beetje’ zwaar. Vooral de Fransen kwamen na zuchten, steunen en kreunen bij de taxideur aan. Na wat bijslapen zijn we weer helemaal fris en fruitig aan de week begonnen.

Arie is ondertussen wat taallessen aan het geven aan de Franse meiden. Woorden als ‘verrek’, ‘vieze putvrucht (eigen creatie)’ en ‘lekker ding’ zijn niet langer meer onbekend voor hun. Maar Arie krijgt weer woorden voor de kiezen als ‘pomme de terre’, ‘sacreé’ en ‘arrete!’. Al met al leren we dus heel wat nieuwe woorden hier in Finland. En leidt dat tot heel wat hilariteit in al de taalkampen van de Exchange-studenten.

Deze week was weer een volle schoolweek. Met hoogte- en dieptepunten. Het Engelse lesniveau ligt niet echt heel erg hoog. Wat ons als Nederlanders wel eens tegen het hoofd stoot. Helaas moeten wij de klas delen met wat 'laaggeletterden in de Engelse taal'. Maar het niveau van de Nursing courses gaat al wel een heel stuk omhoog. Ook mochten wij vandaag erachter komen dat ons tweede examen echt wel zwaar gaat worden en we daar hard voor moeten gaan leren. Wetende dat ons eerste examen binnen twee weken zal plaatsvinden. Morgen zijn we een dagje vrij. Die dag gaan we besteden aan ons researchproject. En s’avonds zal er een bezoek worden gebracht aan de sauna.

Liefde voor iedereen waarmee wij ons verbonden voelen,
Arie, Lukas, Margriet, Eelke en Gerdina.

Foto's van onze reis kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://picasaweb.google.com/101404240747103510819
(Voor mensen die niet bekend zijn met Picasa; elke foto op de beginpagina is een album)

Video's van onze reis kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://www.youtube.com/user/barendrechtarie (Video's staan onder 'uploads' )

Onze Wist-je-datjes kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://onshogenoordenavontuur.waarbenjij.nu/?page=message&id=3594023