Eelke's klierende nieren

Het Salo Regional Hospital heeft het maar druk met onze nieuwe lichting exchange students! Studeren in het buitenland vergt duidelijk niet alleen mentale aanpassing. Gelukkig is de Medical Ward van het ziekenhuis vlakbij en hebben we een erg goede School Nurse. Tot nu toe gaat het met Lukas, Arie, Gerdina en Margriet op wat kleine sukkelingen na nog steeds goed. Eelke daarentegen heeft het wat lastiger!

Voor de mensen die snel klaar willen zijn met lezen; Ze heeft een nierbekkenontsteking en is aan de antibiotica. Voor de mensen die niet veel beters te doen hebben en nieuwsgierig zijn; zie ellenlang onderstaand verhaal!

Sinds afgelopen zondag werd Eelke getergd door aardig heftige pijn in haar onderrug. Doordat wij het wat zorgwekkend vonden dat er ook bloed aanwezig was in haar urine, hebben we haar dinsdag verplicht om een bezoekje te brengen aan de School Nurse. Vol goede moed gingen Eelke en Margriet dinsdag dus op weg. Het bezoek aan de School Nurse wees uit dat er inderdaad een hoog bloedgehalte aanwezig was in Eelke’s urine en dat er sprake was van een blaasontsteking. Doordat wij allemaal dachten aan een nierbekkenontsteking, waren wij niet geheel tevreden met dit antwoord. De vraag wat de pijn in Eelke’s nieren veroorzaakte, werd beantwoord met wat klopjes op haar rug, maar er werd geen verdere actie ondernomen. Uiteindelijk gingen we de deur uit met een antibiotica-recept voor een blaasontsteking, met het advies meteen naar de Medical Ward te gaan als de pijn heftiger werd of als Eel hoge koorts zou krijgen.

Later die middag konden de antibiotica worden opgehaald bij de apotheek. Helaas alleen door Eel zelf, wat neerkwam op weer zeker 30 minuten enkele reis naar het centrum. Gelukkig vergezeld door Margriet en twee geleende fietsen, maar alsnog was het in verband met de pijn een hele opgave! De heenweg was nog grotendeels op de fiets, maar de terugweg bestond voornamelijk uit rustig lopen, doorzetten en de nodige rustpauzes. Stapje voor stapje is letterlijk en figuurlijk het nieuwe motto geworden voor Eel!
De antibiotica was voor 5 dagen; tweemaal daags 160 mg. Doordat de pijn erger werd, antibiotica na één dag nog niet werkte en we er allemaal toch al een hard hoofd in hadden dat dit de juiste kuur was, zijn Eel en Margriet de volgende dag naar de Medical Ward gegaan. Hier hebben we als kritische en koppige verpleegkundigen in spé in ons beste Engels het verhaal gedaan - met de mededeling dat dit volgens ons niet de juiste antibiotica waren, dat de pijn erger werd en dat alleen de koorts nog maar miste als nierbekkenontsteking-symptoom. Helaas zag de verpleegkundige geen boodschap in ons verhaal. We mochten terugkomen als er hoge koorts aanwezig was of als er na de kuur nog geen verbetering was. Dat werd dus 4 dagen wachten.

Voor de zekerheid is Eelke ingetrokken bij Margriet op de kamer, zodat we meteen naar de Medical Ward zouden kunnen bij een eventuele koortsaanval. Ook ligt Margriets kamer naast de keuken en vlakbij het toilet en de voordeur, dus dacht scheelt weer elke keer een trap op en af lopen.

Helaas heeft Eelke zo’n goede temperatuurregulatie, dat er dus geen koorts kwam. Gelukkig stopte het bloeden, maar de pijn werd alleen maar erger en ook haar energielevel zakte naar maximaal 5 minuten inspanning. We hebben nog bedacht om Eel in de sauna op te sluiten om een koortsaanval te simuleren, maar dit leek ons toch niet zo’n goed idee.

Al met al waren het 5 dagen van frustratie over niet-werkende antibiotica en wachten op een uitblijvende koortsaanval. Eelke’s dagen werden vooral gevuld met vele afleveringen via Uitzending Gemist. Daarnaast werd de rugpijn vergezeld door af en toe flinke steken in de onderbuik, wat ons nog even deed denken aan nierstenen. Maar dat vonden we toch net wat te ver gaan; we gaan eerst voor de nierbekkenontstekings-diagnose.

Gisteravond was de antibioticakuur afgelopen, maar er was wat pijn betreft totaal geen verbetering aanwezig. De pijn was nu constant geworden en uitte zich in een brandend gevoel. Dit deed ons besluiten om meteen maar weer naar de Medical Ward te gaan, omdat een nachtje slapen echt geen wonderen meer zou doen. Dus vergezeld door Margriet begon Eelke aan een eindeloze, pijnlijke en uitputtende wandeling van 10 minuten.

Op de Medical Ward werden we verwelkomd door dezelfde verpleegkundige. Dit keer werd het verhaal wel serieus genomen en Eelke mocht weer in een potje plassen. Naar eigen zeggen is dit haar nieuwe hobby aan het worden. Gelukkig plaste ze dit keer niet eens over haar eigen handen; oefening baart kunst! Na een gesprek met de dokter, is er een nieuwe antibioticakuur voorgeschreven; 7 dagen tweemaaldaags 500 mg Ciprofloxacin. Dat begon er al meer op te lijken! De arts vertelde dat er sprake was van een urineweginfectie. Dat was voor ons onvolledige informatie; wij wilden eindelijk eens horen dat het een nierbekkenontsteking was. Dus vroegen wij heel naief weer waar dan de pijn van haar nieren vandaan kwam. En ja hoor; eindelijk vertelde hij dat het om een nierbekkenontsteking ging! Om zijn duidelijke verhaal nog even kracht bij te zetten, gaf de beste man nog een paar klopjes op Eelke’s nieren. Wat ons betreft een onnodige handeling, aangezien Eelke’s nieren al wegschroeiden van de pijn.
Maar goed. Al met al heeft het even geduurd, maar Eel heeft nu eindelijk de juiste diagnose en antibiotica! Na 3 dagen zal ze hopelijk de werking gaan merken.

De komende week zal Eelke’s dagbesteding waarschijnlijk vooral bestaan uit het afwachten hoe haar lichaam op de antibiotica reageert, het negeren van de bijwerking ervan, tijdenlang op bed liggen, af en toe kort een frisse neus halen en wachten op beterschapskaartjes en mailtjes – subtiel hè? Daarnaast zal ze nog een aantal dagen langer dienen als meubelstuk op Margriets kamer.
Ondertussen letten we extra goed op tijdens de lessen, zodat we Eel kunnen bijpraten en wordt er voor gezonde avondmaaltijden gezorgd. Daarnaast wordt Eelke al een week lang dagelijks gedwongen tot een korte, krachtige en eerlijke lichamelijke update, zodat we haar goed in de gaten kunnen houden.

Dus, geen zorgen; We zullen goed voor haar blijven zorgen!
Wat trouwens een kleine moeite is, aangezien ze gelukkig alles nog wel zelf kan;)

Liefs,
The Dutchies


Foto's van onze reis kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://picasaweb.google.com/101404240747103510819
(Voor mensen die niet bekend zijn met Picasa; elke foto op de beginpagina is een album;))

Video's van onze reis kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://www.youtube.com/user/barendrechtarie (Video's staan onder 'uploads' )

Onze Wist-je-datjes kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://onshogenoordenavontuur.waarbenjij.nu/?page=message&id=3594023