Tallinn en stressmomenten

Hei hei!

Terwijl de rest van de groep op school in de les zit, ben ik hier in Salo een blog aan het tikken over de afgelopen week.

Brrrrrrrrrrr! Wat een kou de afgelopen dagen. Vooral de ochtenden waren onzettend koud, het is hier al onder het vriespunt geweest. Maar gelukkig alleen nog maar 's nachts...

TALLINN:
Zoals te lezen was in de vorige blog, gingen de meiden vorige week naar Tallinn. We hebben daar ongeveer drie dagen rondgebracht. Waar we ons vrijdag helemaal hebben uitgeleefd hebben in het winkelcentrum van Tallinn. Hebben we ons 's avonds laten overdonderen door de geweldige stemmen van het Oslo Gospel Choir!
Het concert was in een mooie, grote kerk, met een geweldige akoestiek.
Na het concert was er een soort 'night prayer'. Aangezien we hier ook bij aanwezig mochten zijn, hebben wij die kans gegrepen. Enorm onder de indruk van wederom het gezang van het Oslo Gospel Choir, de binnenkomst van het andere koor, en de geweldige kerk, vielen wij aan het eind van die dag, moe, voldaan en dankbaar in slaap!
Zaterdag hebben wij ons vermaakt in het oude centrum van Tallinn. De conclusie is dat het een erg mooie gedeelte is van de stad.

Het hostel was op zich prima te doen. Alleen we het bed voor Eelke toch een grote ramp, met haar voeten onder de spijlen viel zij elke keer in slaap..

STUDIE:
Morgen hebben we ons eerste grote examen. We zijn erg benieuwd wat er van ons gevraagd word en hoe we het examen gaan maken. De een heeft beter geleerd dan de ander, maar we zullen het gaan zien! We zijn allemaal wel erg gemotiveerd door de lessen en examens, alleen laten de omstandigheden het leren soms niet toe.
Verder zijn we deze week druk bezig geweest met onze research. Dit omdat onze docent-begeleider in Salo was. We hebben veel besproken, en er zal hard gewerkt moeten worden. Inmiddels hebben we allemaal veel zin in deze research!
Wat een aardige bijkomstigheid was van het bezoek van Martin, hij heeft twee keer voor ons gekookt!

ZIEKENHUIS en Eelke:
Waar ik twee bloggen geleden nog kon schrijven dat het goede kant met mij op gaat, moet ik nu helaas weer terug komen op die woorden.
De derde antibiotica-kuur was nog niet afgelopen, of ik verging al weer van de pijn. Na een x-aantal uur in de medical ward en/of emergency-ward te hebben rond gebracht, kreeg ik weer een nieuwe dosis voorgeschreven.
Nadat ik dit een paar dagen had geprobeerd, bleef de pijn erger worden. Dus besloten Margriet en ik om weer naar de dokter te gaan, waar mij werd verteld dat ik maar eens aan de pijnstillers moest gaan, en dat ik een afspraak kon maken voor een echo! Ik had eindelijk het idee dat er nu echt iets ging gebeuren, maar, ik moest nog wachten tot 6 oktober!
Aangezien de pijn afgelopen maandag echt niet meer te houden was, besloten wij om nogmaals naar het ziekenhuis te gaan. Dit niet voordat wij ons even hadden gemeld bij de school-nurse, die vertelde mij, dat ik veel te blij keek. Dus ik moest maar even wat zieliger gaan kijken. Dat heb ik dus maar even gedaan en ditmaal heeft, vooral Margriet, eens even flink de waarheid gesproken ( bij de dokter). Na alles gezegd te hebben vertelde de dokter dat ik morgenochtend een echo kon laten maken.... Ik kon wel een gat in de lucht springen ( maar ja, die nieren lieten dat niet toe).
Dinsdagochtend, zonder eten, en met een volle blaas naar het ziekenhuis. Tot mijn grote verbazing moest ik wederom in een potje plassen en bloed laten afnemen. Verder werd mij niets, maar dan ook niets verteld, over wanneer er bv. een echo zou plaats vinden. En een volle blaas hou je echt niet lang vol, dus had ik het volgende bedacht; zodra ik het echt niet meer kon houden, ging ik naar het toilet, om vervolgens weer veel water te drinken. Dit ritueel heb ik ongeveer 3 uur volgehouden. Ik was het zo zat, dat ik besloot om om een bed te vragen, die ik ook kreeg. Na daar een uur te hebben gelegen, kon ik naar de dokter, die mij vertelde dat er niets te zien was in mijn bloed en urine. Niets verrassends dus voor ons. Helaas moest de dokter ook weer even op mijn nieren en buik rammelen, en vertelde later dat ik toch echt geen spoedgeval was. Dus moet wachten tot 6 oktober!
Ik heb het even helemaal gehad met de Finse gezondheidszorg!
We zijn hier nu 6 weken, waarvan ik er al bijna 4 ziek ben.. Had me toch wel even iets anders voorgesteld.
Maar ik ga niet klagen, daar schiet ik niet veel mee op!
Hulde aan Gerdina, Arie, Lukas en Margriet, die dingen van mij overnemen, rekening met mij houden, en soms uren met mij wachten in het ziekenhuis. Wat ben ik blij dat zij er bij zijn!

KOMENDE WEEKEND:
Het komende weekend zal voor ons een ontspannen weekend worden. We zijn uitgenodigd bij een van de student-tutoren, om daar een nacht te verblijven in een zomerhuisje, inclusief sauna!
Na deze stress-volle weken zullen wij daar dankbaar gebruik van maken!

Liefs vanuit een nu zonnig Finland.
Arie, Lukas, Margriet, Gerdina, Eelke


Ps. Er zijn weer nieuwe, grappig, hilarische, ontroerende filmpjes te zien op YouTube.

Foto's van onze reis kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://picasaweb.google.com/101404240747103510819
(Voor mensen die niet bekend zijn met Picasa; elke foto op de beginpagina is een album)

Video's van onze reis kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://www.youtube.com/user/barendrechtarie (Video's staan onder 'uploads' )

Onze Wist-je-datjes kunnen jullie bekijken door op de volgende link te klikken:http://onshogenoordenavontuur.waarbenjij.nu/?page=message&id=3594023